Ik ben Manuela van Etten, geboren in 1974, samenwonend met Martin. Martin heeft twee dochters, Denise en Seline. Ik voel me een rijk mens met mijn man en mijn prachtige cadeau dochters. Trots op ons ‘gezin’ zeg maar. De momenten dat we samen zijn, is het een gezellige drukte in huis.
Ik ben Vitaliteitscoach, Natuurvoedingsadviseur, Stresscounselor, Mental Coach, Mindful Beweeg Coach en Stoelmasseur. Ik ben een enthousiast, gevoelig, integer en resultaat gericht persoon. Met veel passie help ik mensen hun vitaliteit te vergroten en hen te motiveren, daar neem ik ook de tijd voor. Samen gaan voor een vitaal lijf en een vitaal leven door middel van volwaardige voeding, beweging, mindset en ontspanning, zeg maar een juiste balans van dat alles. Als Vitaliteitscoach begeleid ik hierin graag.
Hoe ben ik gekomen waar ik nu ben, als Vitaliteitscoach zijnde. Daar gaat een lange reis aan vooraf. Ik ben zeg maar een ervaringsdeskundige in hoe het niet moet. Ik ga terug in de tijd, naar de middelbare school. Ik was een harde werker en haalde uitstekende cijfers. Toch waren die cijfers voor mij nooit goed genoeg. Het kon altijd beter. Ik kampte met onzekerheid en met perfectionisme. Ik legde de lat heel erg hoog voor mezelf. En ondanks de ook leuke schooltijd, bracht het mij ook veel spanning. Zondag avond uitte dat in het tijdrekken met naar bed gaan, in mijn hoofd speelde de gedachte continue ‘morgen moet ik weer’. Na het behalen van mijn MEAO diploma ben ik gestopt met school. Het was genoeg voor mij, dat zat echt in het continue buikpijn hebben, het streven, mijn perfectionisme, ik was er ‘klaar’ mee. Ik ging werken. Hard werken, uiteraard ook in mijn werk alles perfect willen doen, geen nee kunnen zeggen, mijn onzekerheden, het ging vaak mis, ik had het gevoel dat niemand mij begreep en dat ik de ander niet begreep, waarom kwamen steeds dezelfde moeilijkheden op mijn pad? In plaats dat ik naar antwoorden zocht, rende ik maar door.
In de jaren 2003 tot 2017 gebeurde er erg veel in mijn leven, ook een aantal grote life events kan ik wel zeggen, zowel zakelijk als privé. Ik probeerde mijzelf staande te houden, dat deed ik door maar door te gaan. Ik stond niet stil bij alles wat de revue passeerde of wat het met mij deed, laat staan dat ik het verwerkte. Ik ging door, dat werd een echte kwaliteit van mij (nu beter gezegd een valkuil). Ik kreeg diverse lichamelijke klachten, mijn weerstand liet het vaak afweten, stress was een dagelijks iets in plaats van een uitzondering. Als ik ’s avonds op de bank ging zitten, viel ik standaard in slaap. Uitgeput stond ik op en uitgeput ging ik naar bed. Ik laadde niet meer op. En nog begreep ik het niet, keek ik niet naar de signalen van mijn lichaam en ging ik weer door.
In 2015 verloor ik mijn moeder. Ik merkte dat huilen, echt huilen zoals een kind dat kan, vanuit de tenen zeg maar, mij niet meer lukte. Mijn huisarts zei dat ik op een burn-out af stevende. Maar ik was resoluut, dat ging mij niet gebeuren. De dag na mijn moeders overlijden, kreeg ik te horen dat mijn vader ernstig ziek was. Toen knapte er iets. Ik kon het niet meer bolwerken. Zelfs toen presteerde ik het om door te lopen tot begin 2016. In januari 2016 kreeg ik een echte wake-up call. Op weg naar mijn werk in de ochtendspits viel ik in slaap achter het stuur. Net voor de vangrail opende ik mijn ogen en draaide mijn stuur naar links en zo schoot ik naar de andere kant van de weg. Blijkbaar had ik een beschermengel want er gebeurde niets. Eenmaal thuis belde ik mijn huisarts, want dit vond ik toch wel vreemd! Bij het horen van de woorden ‘je bent nu officieel in een burn-out beland’ viel er een last van mijn schouders.
Ik ben toen een traject ingegaan waarin ik werd begeleid bij mijn burn-out. Het was heftig. Maar wat heb ik er veel van geleerd. Zo kreeg ik inzicht, leerde ik mijn kwaliteiten en mijn valkuilen kennen en ik ging weer voelen, echt voelen. Dat heeft me zoveel gebracht. Ik ben hierdoor keuzes gaan maken vanuit mijn hart, dat voelde als een bevrijding. Zo kwam ik erachter dat mijn werkomgeving een zeer ongezonde werkomgeving voor mij was. In 2017 ben ik dan ook weggegaan bij deze werkgever. En ik ben gaan studeren. Anderhalf jaar verder mag ik mezelf Vitaliteitscoach noemen, ben ik Stresscounselor, Natuurvoedingsadviseur, Mental Coach, Mindful Beweeg Coach en Stoelmasseur.
Ik kijk terug op een lange reis met veel vallen en opstaan. Ik ben dankbaar voor alle moeilijkheden die op mijn pad zijn gekomen, dankbaar voor mijn burn-out, want het heeft me gebracht waar ik nu ben. Het heeft me zoveel inzicht gegeven in mezelf. Ik heb geleerd stil te staan, te voelen en te verwerken. Ik blijft leren, overtuigd dat ik alles kan bereiken wat ik wil en dat ik daarbij nog steeds mag vallen en weer kan opstaan en dat goed goed genoeg is. Ik voel me een rijk en gelukkig mens,
Mijn levenservaring en mijn kennis wil ik graag met anderen delen. En dat ik dat mag doen als coach, is een groot geschenk.